Badano możliwość wiązania jonów Mg²⁺ przez szczep drożdży piwowarskich Saccharomyces cerevisiae Nr 1. Hodowle drożdży prowadzono na podłożu YPD wzbogaconym w sole magnezu MgSO₄·7H₂O lub MgCl₂·6H₂O, metodą stacjonarną (bez napowietrzania). Sole dodawano w takiej ilości, aby udział czystego pierwiastka w podłożu wynosił 0,25 g/dm³, 0,50 g/dm³ lub 1,25 g/dm³. Podłoże YPD wzbogacano w jony Mg²⁺ na początku hodowli lub pod koniec fazy logarytmicznego wzrostu drożdży. Celem oceny trwałości związania jonów Mg²⁺ z komórkami drożdży piwowarskich zawartość magnezu oznaczano w odwirowanej biomasie drożdży przemywanych i nie przemywanych wodą dejonizowaną. Badany szczep wykazał zdolność trwałego wiązania jonów Mg²⁺ z podłoży doświadczalnych. Dodatek MgCl₂·6H₂O sprzyjał wiązaniu magnezu z podłoża YPD przez drożdże piwowarskie oraz pozwalał uzyskać nieco wyższe plony biomasy (dla dawek jonów Mg²⁺ 0,50 g/dm³ i 1,25 g/dm³), niż z podłoży doświadczalnych z dodatkiem soli MgSO₄·7H₂O. Najwięcej magnezu trwale związanego z biomasą komórkową (15,20 mg Mg²⁺/dm³ podłoża) otrzymano po 24-godzinnej hodowli z dodatkiem soli chlorkowej w ilości 1,25 g Mg²⁺/dm³ podłoża.

55-69