Celem pracy było zbadanie wpływu DTC zastosowanego u królików w dawce niskiej – immunostymulującej (20 mg/kg) i wysokiej (200 mg/kg) na rozmieszczenie ołowiu, podanego jednorazowo, dożylnie, w dawce subtoksycznej (2mg Pb/kg), w formie wodnego roztworu octanu ołowiu. Badania przeprowadzono na królikach mieszańcach, klinicznie zdrowych, które podzielono na 7 grup. Dwie grupy otrzymały octan ołowiu, pozostałe cztery ołów łącznie z DTC w dawce niskiej lub wysokiej. W grupie kontrolnej wstrzykiwano dożylnie 0.9% roztwór chlorku sodowego. Wszystkie zwierzęta poddano eutanazji po 4- lub 72-godzinnej ekspozycji. Do badań pobrano próbki mózgowia, tkanki tłuszczowej, mięśniowej, wątroby, nerek, moczu i krwi, w których po mineralizacji na sucho, oznaczano zawartość ołowiu metodą spektrofotometrii atomowej. Równolegle prowadzono obserwacje kliniczne i badania anatomo- i histopatologiczne. Wykazano, że dietyloditiokarbaminian sodowy (DTC), podany dożylnie równocześnie z octanem ołowiu zmienia istotnie dystrybucję ołowiu w organizmie królika. W wyniku interakcji DTC-metal wzrasta poziom ołowiu w mózgowiu, tkance tłuszczowej i mięśniowej, co prowadzi do zwiększenia jego toksyczności potwierdzonej obserwacjami klinicznymi i badaniami anatomo- i histopatologicznymi.

53-60