W żywieniu zwierząt, błonnik pokarmowy, a zwłaszcza jego rozpuszczalne frakcje, uważane są za główne związki antyżywieniowe. Wysoki poziom zawartości rozpuszczalnego błonnika pokarmowego (SPC) w ziarniakach pszenżyta, używanego w gospodarce głównie jako zboże paszowe, obniża przyswajalność pokarmu u kurczaków i prosiąt, utrudnia trawienie i powoduje kleistość odchodów dając w rezultacie spowolnienie wzrostu. Zmienność SPC analizowano spektrofotometrycznie, w grupie rekombinantów heksaploidalnego pszenżyta z amfitetraploidem T. monococcum/S. cereale, stwarzając w ten sposób możliwość selekcji linii z niską zawartością rozpuszczalnych pentozanów. Żyto wykazywało wysoką zawartość SPC, osiągającą około 184% średniej zawartości w ziarniakach pszenicy, a linie pszenżyta (wykorzystywane w krzyżowaniach w charakterze biorców genów) osiągały odpowiednio 125% i 128% SPC w porównaniu z dwoma odmianami pszenicy (‘Izolda’ i ‘Kobra’). Zaskakująco wysoką zmienność w zawartości SPC stwierdzono w ziarniakach linii introgresywnych pszenżyta powstałych w wyniku rekombinacji z amfitetraploidem. Współczynnik zmienności cechy (CV) wynosił 24,7%. Wśród badanych linii introgresywnych pszenżyta wystąpiły takie, u których zawartość SPC w ziarniakach okazała się niższa niż u pszenicy.

119-126