Celem pracy było poznanie termiczno-pluwialnych uwarunkowań przyrostu radialnego populacji cząstkowych daglezji zielonej, rosnących na obszarze polskich Karpat. Badane daglezje pochodziły z 12 stanowisk usytuowanych od Beskidu Śląskiego po Bieszczady oraz we wschodniej części Pogórza Karpackiego. Na każdym stanowisku pobierano wywierty z 25 zdrowych drzew, na których następnie mierzono szerokości słojów. Do analiz związków między szerokością słojów a temperaturą powietrza oraz opadami atmosferycznymi wykorzystano metodę regresji wielorakiej – response function [Fritts 1976] oraz korelacji liniowej. Stwierdzono, że mimo podobieństw w przebiegu chronologii oraz związków klimat-przyrost badanych populacji drzew jest zauważalna odmienność ich wrażliwości na warunki termiczno-pluwialne panujące w poszczególnych regionach Karpat. Związana jest ona nie tylko ze specyfiką klimatu danego obszaru, ale także innymi warunkami siedliskowymi miejsca ich wzrostu. Czynnikiem mającym najsilniejszy i podobny wpływ na reakcje przyrostowe daglezji była temperatura powietrza zim (styczeń-marzec). Natomiast głównym czynnikiem różnicującym rytm przyrostowy daglezji była temperatura powietrza oraz opady atmosferyczne w lecie (lipiec-sierpień). Aktualny stan badanych drzewostanów wskazuje, że daglezja z powodzeniem zaadaptowała się do warunków klimatycznych panujących w Karpatach, mimo że nawet w wieku dojrzałym cierpi z powodu mrozów zimowych, suchego okresu wegetacji oraz niedoboru ciepła latem.

11-21