Badania przeprowadzono w celu ustalenia faktycznego wpływu zwierzyny na wzrost upraw sosnowych. W tym celu na świeżo założonej uprawie (1991 rok) wyznaczono dziesięć 16-arowych powierzchni doświadczalnych w postaci kwadratów o boku 40 m (rys. 1). Na powierzchniach zastosowano różne sposoby ochrony uprawy: herbicyd Roundup i repelent Emol, mechaniczne wykaszanie trzcinnika (Calamagrostis sp.) oraz szczelne grodzenie. Na dwóch powierzchniach kontrolnych nie stosowano żadnych środków ochrony sadzonek. Badania przeprowadzono w latach 1992-1995 dokonując pomiaru wysokości sadzonek oraz oceny rozmiaru i przyczyn uszkodzeń. Do oceny zgryzania zastosowano 3-stopniową skalę opracowaną przez Instytut Badawczy Leśnictwa. Zgryzanie przez zwierzynę miało minimalny wpływ na uprawy. W pierwszym roku badań zostało zgryzionych tylko 11% sadzonek, w tym 7% stanowiło uszkodzenia III stopnia. 41% wypadów spowodowały grzyby i owady oraz inne czynniki takie, jak susza i błędy w technice sadzenia (tab. 1). Jesienna klasyfikacja uszkodzeń w 1993 roku wykazała że zgryzanie spowodowało obumarcie tylko 7% sadzonek, a w następnym roku już tylko 1%. Przyczyną innych, znaczniejszych wypadów (27%) były przede wszystkim grzyby takie, jak osutka sosnowa (Lophodermium pinastri), huba korzeniowa (Heterobasidion annosum) i opieńka (Armillaria spp.). Intensywne zgryzanie zanotowano jedynie w domieszce dębu, który po 10 latach od rozpoczęcia badań zachował się tylko na powierzchniach grodzonych.

37-51