Warianty mieszanin rekultywacyjnych przygotowane według receptur przedstawionych w pierwszej części pracy poddano badaniom na skłonach (35^o), stosując opad o różnym natężeniu. Potwierdzono, że wchodzące w skład mieszanin włókna celulozowe są skutecznym czynnikiem stabilizacji gruntu. Dodanie do mieszanin osadów pochodzących z fermentacji bezchromowych odpadów garbarskich oraz kompostów wywierało wływ na zdolność tych mieszanin do stabilizowania gruntów. Osady zawierające białka włókniste i niewiele frakcji lipidowej (ee do 20 g ∙ kg^-1 sm) nieznacznie ograniczały tę zdolność i dopiero wtedy, gdy ich ilość przekraczała 50% suchej masy. Komposty znacząco zmniejszały zdolność mieszanin do stabilizowania gruntu. Osady pofermentacyjne z bezchromowych odpadów garbarskich oraz komposty z tych odpadów okazują się znacznie bardziej przydatne jako doskonały czynnik nawozowo-glebotwórczy do mieszanin rekultywacyjnych niż osady ze ścieków komunalnych, komposty z osadów ściekowych i odpadów zielonych czy inne naturalne nawozy organiczne.

29-40