Na podstawie oceny dotychczasowych metod zwalczania czeremchy amerykańskiej w Nadleśnictwie Doświadczalnym Zielonka oraz wyników prac służących rozpoznaniu typów siedliskowych lasu i zespołów roślinnych w Nadleśnictwie, opracowano zalecenia, które mogą być pomocne w zwalczaniu czeremchy amerykańskiej nie tylko na badanym obszarze. Wykazano, że stosowane dotychczas metody fizyczne i chemiczne w niewielkim stopniu ograniczały rozprzestrzenianie się omawianego gatunku. Najskuteczniejsze w walce z czeremchą amerykańską wydaje się natomiast doprowadzenie składów gatunkowych drzewostanów do stanu zgodnego z roślinnością potencjalną oraz ich wielowarstwowej struktury. Szczególną rolę odgrywają grab i buk, jako gatunki zacieniające dno lasu, a w dużej mierze także dąb. Gatunki te na siedliskach lasów świeżych powinny występować w sposób naturalny. Proponuje się zwiększenie ich udziału na siedliskach lasu mieszanego świeżego, a dębu i buka także na obszarach boru mieszanego świeżego. Preferowanie na tych siedliskach sosny, choć ekonomicznie opłacalne, sprzyja rozprzestrzenianiu się czeremchy. W długofalowym cyklu produkcji leśnej może doprowadzić do niekorzystnych skutków zarówno przyrodniczych, jak i finansowych.

59-73