We wcześniejszych badaniach (część I) ustalono, że wynikiem fermentacji metanowej odpadów garbarskich bezchromowych są osady pofermentacyjne częściowo ustabilizowane, bogate w azot i fosfor. W tej pracy potwierdzono, że z punktu widzenia jakości materiału nawozowego bardzo korzystne jest kompostowanie osadów pofermentacyjnych, a mniej korzystne kompostowanie odpadów niefermentowanych. Kompostowaniu poddano osady z krótkiej fermentacji (jedynie częściowo ustabilizowane) oraz po fermentacji przedłużonej. Kompostowanie osadów pozwoliło uzyskać materiał bogaty w podstawowe składniki nawozowe oraz bogaty w organiczne składniki glebotwórcze. Wykazano, że istnieje możliwość ograniczenia uciążliwości kompostowania bezpośredniego (z pominięciem fermentacji) odpadów garbarskich bezchromowych. Wykazano zależność ilości podstawowych składników nawozowych i glebotwórczych w materiale nawozowym od przyjętych warunków przetwarzania.

69-77