Badania wskaźników rozrodu lisów polarnych przeprowadzono na fermie w północno-wschodniej Polsce w latach 2000-2002. Wyodrębniono 3 grupy genetyczne: grupa I – lisy typu fińskiego (F), grupa II – mieszańce F₁ (F × P), grupa III – lisy populacji krajowej (P). Lisy typu fińskiego (FF – Super blue) pochodziły od zwierząt importowanych z Finlandii. Mieszańce pokolenia F₁ powstały z kojarzenia lisów typu fińskiego z polskimi. Grupę III stanowiły lisy polskie kojarzone pomiędzy sobą. Aktywność rozrodczą samców badano na podstawie liczby oddanych skoków (kryć) w sezonie rozpłodowym. Natomiast u samic obliczono odsetek samic jałowych oraz plenność na podstawie liczby szczeniąt urodzonych i odchowanych. Wykazano, że aktywność rozrodcza samców pochodzenia fińskiego i mieszańców była większa w porównaniu do lisów populacji krajowej. Odsetek samic jałowych w pierwszym roku użytkowania niezależnie od grupy był większy niż u samic użytkowanych w kolejnych latach. Plenność samic pochodzenia fińskiego i mieszańców wykazała tendencje zniżkowe.

107-114